اگرچه گردشگری روستایی یکی از بهترین روش ها برای جذب درآمد مالی به مناطق محروم و دورافتاده است، اما اگر طرح های گردشگری با دقت و تمرکز برمحدودیت های هرمنطقه ارائه نشود، سبب نارضایتی مردم و جامعه محلی خواهد شد؛ به گونه ای که پس از مدتی عطای گردشگری را به لقایش می بخشند، مانند بسیاری دیگر از کشورهای در حال توسعه، گسترش گردشگری روستایی در ایران، بدون محاسبه سود و زیان آن صورت می گیرد و به این نکته توجه نمی شود که عواید کوتاه مدت گردشگری، در بلندمدت چه هزینه هایی را بر طبیعت روستاها و فرهنگ بومی آنها تحمیل خواهد کرد؟
