نوجوانی دوران عجیبی است. تغییراتی سریع در جسم و روان، آدم را غافلگیر می کند. هجوم اندیشه های گوناگون و پرسشهای رنگارنگ ذهن را به هم میریزد. همینطور عواطف مختلف. عشق ، نفرت، استقلال و عزت و ....آشی با هزار طعم و رنگ. آنقدر که والدین را هم سرگردان می کند.

یکی از ویژگیهای مهم نوجوانان قهرمان پرستی است. که نتیجه همان سردرگمی در عواطف و نحوه رفتار است. نوجوان کسی را که دیگران ویژگیهای رفتاری و اخلاقی او را ستایش می کنند به عنوان الگوی خودش انتخاب می کند و رفتارها و احساسات خودش را با او تنظیم می کند تا مانند قهرمانش یک وجهه پسندیده اجتماعی پیدا کند. با اندیشه او زندگی می کند و خود را به او شبیه می گرداند. 

بنابراین هویت انسان که در دوران نوجوانی او شکل می گیرد تا حد زیادی وابسته به الگوهایی است که به او معرفی می شود. وقتی قهرمان یک نوجوان حسین بن علی (ع) باشد آن نوجوان می شود قهرمان و آرمانش می شود شهادت با عزت در راه آرمانی آسمانی. می شود حسین فهمیده. اما وقتی آغاز داستان نوجوان با قهرمانان خیالی و مردان عنکبوتی باشد. آنگاه جان عزیزش می شود بازیچه یک نهنگ خیالی در دریایی مجازی. 

«دست حق پشت و پناهت ای پسر
دین و ایمان تکیه گاهت ای پسر»
آن بسیجی نبض فردا را گرفت
نبض فردایی فریبا را گرفت
رفت تا در جبهه ها زیبا شود
نیمه گم گشته اش پیدا شود
خاک ایران را حمایت می نمود
خونفشانی را روایت می نمود